Vul een subtitel in

Ben van Blijderveen

Na het oprichten van een tamboersectie bij het ROA in 2017 meldden zich een aantal enthousiaste tamboers die afkomstig waren van het tamboer- en lyrakorps (TLK) van de (inmiddels opgeheven) Politiekapel Gelderland Zuid. Hierbij was ook Ben van Blijderveen die de paradetrom bespeelde. Sinds 2018 werd er serieus geoefend op trom en lyra om zich tijdens optredens te presenteren met een waardevolle bijdrage bij het ROA. Ben van Blijderveen was tot zijn overlijden een buitengewoon enthousiaste tamboer en fervent lid van het ROA, ook nadat bij hem de ongeneselijke spierziekte ALS werd geconstateerd en zijn gezondheid achteruit ging. Zijn laatste bezoek aan het ROA was het artilleriejaarconcert 2019 waarin het orkest en de tamboersectie hun muzikale kwaliteiten ten gehore brachten. Hij heeft er zichtbaar van genoten.

Bij zijn afscheidsceremonie op 30 september 2019 in Nijmegen werd zijn kist gedragen door 3 leden van het ROA en 3 leden van het TLK van de Politiekapel Nijmegen. Mede namens het ROA werd het woord gevoerd door zijn muziekinstructeur.

"Ben, vanmorgen zijn wij bij elkaar gekomen om afscheid te nemen. Afscheid van een vriend en tamboer. Ruim 8 jaar geleden leerde ik je kennen Ben. Meer als dertig jaar was je onderdeel van onze bijzondere groep muzikanten. Je was er bijna altijd met optredens en we konden altijd op je rekenen. Buitenlandse reisjes, optredens tijdens de 4daagse of een muzikale rondgang, van Ben kon je op aan. En sinds de opkomst van de mobiele telefoon genoot ook jij, Sylvia mee van onze optredens en het enthousiasme van Ben. Je was een man die rustig genoot van het leven. Maar ook met je vrienden van het TLK. Ook op internet was je fanatiek, je volgde alles en een reactie bleef nooit uit.

Twee jaar geleden begon het avontuur bij het ROA, een kort avontuur waar je wel van genoten hebt. Je keek uit naar de repetities en optredens en toen het lichamelijk niet meer ging was je nog steeds aanwezig. Zo was het ook bij het TLK. Je ging lichamelijk steeds verder achteruit, maar je bleef trouw de repetities bezoeken en mee repeteren. Tot het niet meer ging.

En nu is het moment gekomen dat we afscheid moeten nemen van jou, een afscheid die ons raakt. Maar vergeten zullen we je niet. Het geluid van je trom klinkt niet meer, je glimlach zien we niet meer"